Geschiedenis, oorlog en kou

Hello,

Het is alweer bijna een maand geleden sinds het vorige verslag en zoals we elke verslag hebben geschreven: we hebben weer heel veel gezien en gedaan sinds het vorige verslag. We beginnen dit verslag bij Angkor Wat te Cambodja. Iedereen kent deze tempel, maar rond de grote en imposante Angkor Wat liggen nog vele, iets kleinere maar daarom niet minder mooie tempels. We hebben ervoor gekozen om 2 dagen naar Angkor (het grote gebied waar dus ook Angkor Wat in ligt) te gaan. En zo stonden we om 5 am op en maakten we ons op voor de zonsopgang waar we hoge verwachtingen van hadden. Helaas hadden de wolken zin om zich juist op deze dag bij elkaar te voegen en te zorgen voor een dik wolkendek waardoor de zonsopkomst achterwege bleef. Dus maar snel beginnen aan onze tour langs vele tempels om te eindigen bij de grote Angkor Wat. We werden rondgereden in een tuktuk omdat de afstanden te groot zijn om dit lopend cq fietsend te doen. 1 voor 1 waren de tempels mooi, groot, indrukwekkend, gedetailleerd of bijna tot ruïne gevormd. We hadden het geluk om precies voor de grote hordes aziaten bij de tempels te verschijnen waardoor we ze in alle rust konden bekijken. Helaas hadden alle Aziaten zich wel verzameld bij de grote Angkor Wat toen we daar aankwamen. Maar we hadden nog een dag om deze tempel op alle gemak te bekijken. De volgende dag zijn we al fietsend langs nog resterende tempels gegaan (onder andere langs de tempel die is vermengd met verschillende bomen, zie tomb raider film) en afsluitend in alle rust de Angkor Wat bekeken. Inmens, indrukwekkend, imposant, prachtig etc.

Na de tempels vertrokken we naar de hoofstad van Cambodja, Phnom Penh, om de op andere manier indrukwekkende historie van de Khmer Rouge te zien. Voor degene die niet weten wat de Khmer Rouge was zie wikipedia. In het centrum van de stad staat de gevangenis waar vele mensen werden vastgehouden en gemarteld om daden te bekennen waar ze niks van af wisten. Vele foto's van vermoordde Cambodjanen, de verschillende kleine cellen waarin ze werden vastgehouden en de praktijken die zich daar afspeelden maakten erg indruk op ons. De volgende dag bezochten we de Killing Fields, waar de mensen die vastgehouden naar werden toe getransporteerd om daar uiteindelijk vermoord te worden. Je loopt daar tussen de graven rond en je moeten oppassen om niet op botsplinters te stappen van de vermoordde mensen. Dit was zo ver het nog kon nog indrukwekkender. Verder is Phnom Penh een echte smerige Aziatische hoofdstad waar je niet al te lang kan vertoeven. Vanuit Phnom Penh vertrokken we richting Sihanoukville voor weer eens een dagje strand (na een maand ben je daar wel weer aan toe). Dit bleef bij een dagje door de aanwezigheid van een bepaald volk wat zich graag aan het strand bezat. Hier laat ik het bij.

Na Sihanoukville vertrokken we naar Kep, een klein vissersdorpje aan de kust dat bekend staat om hun krab in pepersaus (die echt fantastisch mega lekker was). Hier verbleven we in een hostel dat werd gerund door de meest vriendelijke, behulpzame en aardige host die we hebben meegemaakt in onze trip door Azie. Daardoor iets langer gebleven dan gepland, gehiked, scootertje gehuurd en nog een duik in de zee genomen. Na Kep was het tijd om naar het laatste land in Zuidoost-Azie te vertrekken: Vietnam.

Na een lange reis kwamen we aan in Ho Chi Minh City, oftewel Saigon. Weer een chaotische stad, waar oversteken schier onmogelijk is met een populatie van 8 miljoen scooters. In Ho Chi Minh zijn veel musea te vinden over de Vietnam oorlog, die voornamelijk vol staan van negatieve informatie over de deelname van de Amerikanen aan de oorlog. Daarnaast kan je een lekker toeristische tour doen naar de tunnels waar de Vietnamezen gebruik van maakten tijdens de oorlog. Het is interessant om te zien en je leert nog wat dingen over de oorlog, maar de luidruchtige hordes toeristen zijn toch een minpuntje. Na Ho Chi Minh vertrokken we richting Dalat, een dorpje dat nog veel Franse invloeden heeft op 1500 meter boven zeeniveau. Dit laatste gegeven zorgt ervoor dat de vraag boven kwam waarom we zo weinig dikke kleren hebben meegebracht? 's Nachts zakte de temperatuur tot wel 15 graden, ijskoud dus. In Dalat is niet zoveel te beleven maar het is het startpunt van de vele easyrider tours door de binnenlanden van Vietnam. Het moeilijkste van deze tour is het kiezen van 2 locals bij wie je voor een paar dagen achterop de motor gaat, dit omdat iedereen in Dalat wel een easyrider blijkt te zijn. Uiteindelijk viel onze keuze op Yang en Thanh, 2 ontzettend aardige kerels, met indrukwekkende motorrijdskills en die aardig wat weten over het land en de geschiedenis ervan en goed engels konden. We hebben 3 dagen met deze gasten door Vietnam gecruised door een prachtige omgeving, geslapen bij locals thuis en heel veel geleerd over het land. Daarnaast maakten we voor het eerst kennis met het verse bier voor 12 eurocent per glas, wat ervoor zorgden dat we ons uiteindelijk ook hebben gewaagd aan klassiekers als Hotel California, I'm blue en my heart will go on tijdens een karaoke avond met de easyriders. Dit alles maakt dat het een zeer geslaagde tour was en een prettige manier van reizen na al die lange busreizen. De tour eindigde in de Vietnamese equivalent van Sihanoukville, Nha Trang. Ik hoef denk niet te zeggen in welke taal de menus van restaurants zijn naast het Vietnamees. Dit gegeven zorgde ervoor dat we dezelfde dag nog met een nachtbus vertrokken naar Hoi An.

In de ochtend aangekomen in Hoi An, een dorpje wat in zijn geheel op de Unesco werelderfgoedlijst staat en wat het daarom erg leuk maakt om doorheen te wandelen. Het ligt aan de kust, wat er ook voor zorgde dat we nog even een dagje strand meegepikt hebben. Naast de historische attracties staat het dorpje ook bekend om de ultragoedkope tailors. Na een paar dagen opgemeten te zijn en aantal keren gepast te hebben, waren we een pak, 2 overhemden en een jurkje rijker. Nadat we deze in onze backpack gepropt hadden vertrokken we weer eens met de trein naar Dong Hoi, een dorpje met 3 hotels en 2 restaurants. De reden om hier naar toe te gaan is het Phong-Nha Ke Bang national park, wie kent het niet. Hierin bevinden zich prachtige en megagrote grotten. Gister hebben we daar een dagje in rondgelopen en doorheen gevaren, schitterend. En nu zitten we nog in Dong Hoi, in 1 van de 2 cafeetjes onze tijd te besteden aan het schrijven van een verslag. Dit omdat de bus pas om 10 uur 's avonds vertrekt naar Hanoi waar ons nog veel dingen te wachten staan, onder andere het embarmlijke temperaturen van rond de 10 graden. Na het noorden bekeken te hebben vertrekken we naar Nepal en nadat we op familiebezoek geweest zijn in Bahrein vliegen we 13 maart weer terug naar Nederland:(.. De tijd gaat veels te snel.

Liefs en Kusjes,
Merel en RJ